Greek 1: The Alpha's Bride

Chapter 49: Kabanata 48

Kabanata 48:

Greatest Hello

__________

Queenly

"Where's my daughter?!"

Napabalikwas ang ilang Prekh at Brejik dahil sa biglaang pagsigaw ng asawa ko. Kagabi pa nawawala

si Clarity at ngayon ay hindi siya mahanap. I'm worrying about her.

She's pregnant at hindi ko alam kung nasa mabuting kamay ba ang anak ko.

"Lei, please calm down... we'll do anything just to find Clarity."

Napahimas naman si Lei sa kaniyang noo bago ako tinitigan at tumango, "Yeah yeah." he kissed my

forehead bago nilingon ang mga Prekh at Brejik, "All of you, find her now!"

Mabilis na sumunod and mga ito. Nang mawala sila sa paningin ko ay hinarap ko ang asawa ko na

tumataas baba ang dibdib. He's really mad.

Really...

"Wala ka bang alam, Sweet?"

Umiling ako sa naging tanong nito sa akin, "Heart, I really don't know what's happening to our

daughter. Kahapon mukha naman siyang okay..."

Kinabig ako nito habang hinahalikan ang ulo ko, "Everything's gonna be okay, Sweet."

Yumapos rin ako dito pabalik. I can't lose my daughter. Siya na lang ang natitira kong anak.. kung hindi

lang nawala si Kaleb, mas masaya siguro kaming pamilya ngayon.

Marahas na bumukas ang pintuan ng kwarto namin at iniluwa non si Clarity na mugto ang mga mata,

"Clarity!"

"M-mom!"

Agad ko itong niyakap ng makarating ito sa harapan ko. Naramdaman kong namasa ang suot kong

kamiseta tanda na umiiyak ang aking anak, "What's wrong, Clarity? Where have you been? Heck,

pinag-alala mo kami, anak."

Walang naging sagot si Clarity sa tinugon ko. Masaya akong makitang maayos lang ang lagay ni

Clarity pero sa nakikita ko sa mukha niya ay mukhang may dinaramdam siya.

Kumalas sa pagkakayakap sa akin ang anak ko at ang ama naman nito ang isinunod, "Si K-Kier..."

"What about Kier?"

"Hindi siya pumunta..."

Hagulgol pa rin ni Clarity ang tanging maririnig sa aming silid. Anong hindi pumunta ang kaniyang

sinasabi?

"What do you mean, Clarity? Matatagalan pa bago bumalik ang Alpha." NôvelDrama.Org © 2024.

Tumango-tango lamang ito. Nang mahimasmasan ito ay bigla naman itong nataranta, "Oh damn! My

baby!"

Hinawakan ni Clarity ang kaniyang tiyan at nakahinga ng maluwag. I smiled. She's now a mother. And

soon i'll be the grandmother of her unborn child.

"Anak, 'wag mo masyadong guluhin ang iyong isipan. Babalik ang Alpha. Alagaan mo muna ang

inyong anak at mabuting intindihin muna ang kapakanan nito."

Sumang-ayon kaming dalawa ni Clarity sa sinabi ng kaniyang ama. Alam kong babalik ang Alpha. May

naiwan siya dito kaya kailangan niyang bumalik.

At alam kong mahal niya ang anak ko.

Walang tutol sa relasyon nilang dalawa.

_________

Clarity

Kanina pa ako nakatulala sa kisame ng aking kwarto. Wala akong maisip gawin. Hindi ko alam kung

anong katangahan ang pumasok sa isipan ko at pumunta ako sa Freiya Garden ng gabi ng araw na

iyon.

Hindi ko man lang inisip ang kalagayan ng anak namin.

I'm such a bad mother.

I cried with the thought. P-paano kung hindi nga ako maging mabuting ina para sa anak naming

dalawa? Iiwan ba kami ni Kier?

Hindi niya ba ako pananagutan?

Two weeks had passed at sariwa pa rin sa aking isipan ang nangyaring iyon. Maraming napahamak na

Prekh ay Brejik ng dahil sa akin...

Hindi ko alam kung ano ang ginagawa ko. Pinag-alala ko sila ng todo at hindi iniisip kung ano ang

kahahantungan nito.

Napalingon ako sa tabi ko. Dito. Dito dapat ay kasama kong matutulog ang Alpha. Kasamang gagawa

ng panibago at masayang ala-alang hindi kailanman kakalimutan dahil taliwas ito sa aming mga isipan.

Damn!

I miss Kier.

Tinignan ko ang singsing na ibingay niya sa akin. It's really beautiful. I want to marry him as soon as

possible. Sigurado na ako ngayon, wala ng sino ang hahadlang pa sa kaganapang iyon.

Wala na.

Wala na nga ba talaga?

I shookt my head. Don't think negative thoughts, Clarity. Makakasama iyon sa baby ninyo.

Dahan-dahan akong tumayo at tinignan ang repleksiyon ko sa salamin. Hanggang balakang na ang

haba ng aking buhok at kulay pula ito. Ang aking mga mata'y na brown dati ay pula na rin ngayon.

Nakasuot rin ako ng medyas na hanggang tuhod ko ang haba.

Napangiti ako. Parang ganto ang eksena ng magkakilala kami ni Kier at sinabing sa kaniya lamang

ako. Ang kaibahan lamang ay wala siya ngayon sa tabi ko.

I sighed. Argh. Bat ba ang tagal niya? I miss him so much.

Natutuwa ako dahil medyo lumalaki na ang umbok sa aking tiyan. Hindi na ako makapaghintay na

lumabas ang aming anak at masilayan nito kung gaano kaganda ang aming mundo.

Kung babae ito ay nais ko itong pangalanang Shofe at kung sa lalaki naman ay Tzuoxi. Gusto ko na

silang makita. Hihi.

Pero sana ay nandito si Kier.

Sana nandito siya kung kailan kailangan ko siya.

Sana siya ang maging kasama ko harapin ang pagod at takot na mararamdaman ko habang

nanganganak ako sa aming supling. Masaya ako dahil siya ang magiging ama nito. Alam kong hindi

niya kami papabayaan at tatratuhin ng tama.

Mamahalin niya kami ng buong puso tulad ng pagmamahal na binibigay niya sa akin.

Kung susuko man ay hirap pa itong gawin.

Kung masasaktan man ay hindi ito ipapakita sa kahit na sinoman kundi sakin lamang.

I love Kier. I love Ethan Kier Contravidle Strorch so much. Siya lang ang gusto kong lalaking

makasama sa pang habang buhay. Siya ang gusto ko makasama sa pagtanda naming dalawa.

Wala ng iba pa.

Si Kier lang.

Siya lang.

Napapikit ako at tumulo na naman ang luha sa mga mata ko. I'm holding my tummy na para bang

katabi ko lamang ang anak ko. Sana nandito si Kier. Sana nandito siya.

Napadilat ako ng aking mga mata ng may maramdaman akong hininga sa aking leeg, "Hello baby. Did

you miss me?"

Mas lalong pumatak ang mga luha ko ng marinig ko ang kaniyang boses. Ang boses ng taong mahal

na mahal ko.

"Kier!"

Pumihit ako paharap sa kaniya at mabilis siyang niyakap. Damn, I miss him! I miss his scent.

"Bakit ngayon ka lang?"

"I need to freshen up, baby. I'm sorry."

Inangat niya ang aking ulo at masuyo akong hinalikan. Hindi na ako tumutol pa at gumanti na lamang

ako ng halik. I miss this moment. Parang kami lang ang tao sa mundo. Parang sa amin lang ang

senaryong ito.

Tila hayok na hayok ito habang hinahalikan ako pero tumigil rin kalaunan habang nakangiti sa akin,

"Will you marry me, Clarity Leere Fuentabella?"